W końcu piątego wieku Hiszpania znajdowała się pod panowaniem wizygockiego króla Euricha, który zjednoczył rozległe wizygockie państwo. Wraz ze zdobyczami Wizygotów powstała wspólnota ziemska i małe gospodarstwa rolne. Zdobywcy wprowadzili dwa rodzaje podziału gruntów. Posiedli oni dwie trzecie dawnych posiadłości rzymskich. Na tej zasadzie w wizygockiej Hiszpanii powstał feudalny system sprawowania władzy. Ich arystokracja została wchłonięta przez dawną hiszpańsko-rzymską klasę rządzącą. Głównymi producentami żywności stali się rodzimi niewolnicy i koloniści.
Teorie tożsamości kulturowej
Szybko wzrosła liczba feudalnych posiadłości. Obok uprawy roli i hodowli bydła powstała uprawa winorośli. Do uprawy roli używano pługów z żelaznym lemieszem, który ciągnęły woły. Zaczęto stosować dwu i trójpolówkę. Najpopularniejszymi zbożami były pszenica i orkisz. W okresie tym rozwinęła się też na wysokim poziomie kultura gocka. Powstała nowa architektura, poezja chrześcijańsko-łacińska i dziejopisarstwo, które charakteryzował wysoki humanitaryzm. Niestety, ale państwo Wizygotów dotrwało tylko do ósmego wieku. Jego rozwój przerwał najazd arabski (711-714).
